Wróbel

(capo 2)

Przilecioł ku mie na balkón wróbel

Jak żech groł jesiynióm na gitare

Śpiywoł jo przi tym a ón posłóchoł

Krasne pieśniczki, ale uż stare

O swoji miłej a o przirodzie

W lecie o kómpaniu w czistej wodzie

W zimie o śniegu a zmarzłych rzekach

Z czego tyn wróbel mioł nejwiynkszi strach

Gitara ucichła, ón zacwyrkoł

O pómóc przez zime mie popytoł

A jo mu ślubowoł w tym przipadku

Zaśpiywej, jak widzisz nasz świat z wyrchu

Kopce sóm gołe, w lasach kónzerwy

Jedyn drugimu grocie na nerwy

Pełno świnstwa je w tej czistej wodzie

A twoja miło siedzi w gospodzie

Po twarzi sciykajóm dwie wielki łzy

Dziecka robióm krawal tam u Olzy

Pogładził żech wróbla, no tak uż leć

Co'ch ślubił, to bedym chcioł dodrżeć

Ku rzece przilecioł, na stróm siednył

Z luftówki chuligan brok wystrzelił

Wróbel nasz spadnył do kalnej Olzy

Jo na balkónie śpiywóm bez pauzy

O swoji miłej ...

Kopce sóm gołe ... ochrancy przirody sóm w gospodzie